لباس چهارم آث میلان (کیفیت مشابه اورجینال)
سایز | M | L | XL | XXL |
---|---|---|---|---|
قد حدودی | 160-170 | 170-180 | 180-190 | 190-200 |
وزن حدودی | 60-70 | 70-80 | 80-90 | 90-100 |
عرض سینه (قفسه سینه) | 47.5 | 49.5 | 51.5 | 53.5 |
طول | 70 | 72 | 74 | 76 |
لباس نخست میلان از بدو تاًسیس در سال ۱۸۹۹، به رنگهای قرمز و مشکی و به صورت راه راه عمودی بودهاست.[۱] از این رو لقب این باشگاه روسونری، به معنای قرمز و مشکی است. این رنگها توسط هربرت کیلپین، بنیانگذار و کاپیتان اول باشگاه انتخاب شدند. قرمز به عنوان نماد شیطان و مشکی برای ایجاد ترس در حریفان است.[۱][۳]
|
|
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، اولین لباس روسونری یک پیراهن ابریشمی ساده بود. نماد شهر میلان در محل قلب دوخته شده بود. قسمت جلوی پیراهن باز بود و توسط دکمه بسته میشد. دیگر متعلقات لباس، نیمشلوار ورزشی سفید و جوراب سیاه بود. در سال ۱۹۱۱ اولین تغییر قابل توجه در طراحی لباس بوجود آمد. پیراهن نخستین جای خود را به یک پیراهن مسابقه واقعی، با سه دکمه در ناحیه گردن داد. در بالای هر دکمه خطها عریضتر شدند و نیمشلوارهایی که در ابتدای قرن استفاده میشدند کوتاهتر شده و به شورتهای ورزشی استاندارد تبدیل شدند.
سپس در پشت پیراهن شماره بازیکنان با رنگ سفید درج شد. این طراحی در طول دو جنگ جهانی باقی مانده و تا اوایل سال ۱۹۶۱ مورد استفاده قرار گرفت.[۸][۱] در طول این مدت طولانی و در دهه ۳۰، پیراهنها با توجه به موقعیت سیاسی ایتالیا (دوره میاندوجنگ)، بصورت یقه هفت طراحی میشدند. در همان زمان رژیم فاشیسم، باشگاه را مجبور کرد تا نام خود را به آسوچیاتزیونه کالچو میلانو تغییر دهد. نماد رژیم حاکم در کنار نماد شهر میلان قرار گرفت.[۷]
در دهه شصت از پهنای خطهای پیراهن کاسته و بر تعداد آنها افزوده شد. این طراحی تا اواسط دهه هشتاد به قوت خود باقی ماند. بین فصلهای ۸۰–۱۹۷۹ تا ۸۱–۱۹۸۰، میلان به عنوان نخستین باشگاه ایتالیایی، نام بازیکنان را پشت پیراهن درج کرد.[۹][۸] با این وجود، این نوآوری زودگذر بود و توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا رد شد و تنها از ابتدای فصل ۹۶–۱۹۹۵ مورد استفاده قرار گرفت.
همانطور که ذکر شد، تا اواسط دهه هشتاد از خطهای باریک برای طراحی لباس استفاده شد. اما در فصل ۸۶–۱۹۸۵، خطهای آستینها ضخیمتر از خطهای بدنه لباس طراحی شدند.[۱۰] هرچند این نوآوری نیز همانند درج نام بازیکنان عمر کوتاهی داشت. فصل ۸۷–۱۹۸۶ نقطه عطف مهمی بود. در آن زمان ضخامت خطها بیشتر شد و همچنین رنگ قرمز لباس به جهت هماهنگی با مفهوم «تلویزیون همگام با زمان»، روشنتر از قرمز سنتی پیش از آن شد.
[۱۱] از اواخر دهه هشتاد حامیان مالی باشگاه تصمیم گرفتند برای تغییر یکنواختی موجود، طراحی لباسها را تغییر دهند. در ابتدا رنگ جورابها را از مشکی به سفید، و در جهت عکس رنگ شورت را به مشکی تغییر دادند. این تغییرات خلاقانه در سالهای آغازین هزاره سوم به پایان یافت.
از این زمان به بعد، الگوی اصلی لباس میلان دیگر چه از نظر ترکیب پیراهن-شلوار-جوراب و چه از نظر پهنای خطهای قرمز و سیاه، بجز دو بار تغییر نکرد. اولین بار در سال ۱۹۹۹، به مناسبت صدمین سال تاًسیس باشگاه، لباسی که توسط کیلپین و همراهانش مورد استفاده قرار گرفته بود، احیا شد[۷][۸][۱۲][۱۳] و پس از آن در فصل ۱۲–۲۰۱۱، لباس باشگاه با الهام از لباسی که صد سال قبل باشگاه کریکت و فوتبال میلان در زمان کسب نخستین قهرمانی ایتالیا استفاده کرده بود، طراحی شد.
[۱۴] از آغاز قرن بیست و یکم، لباس خانگی باشگاه میلان تغییرات جزئی سالانه داشتهاست. نوآوریها شامل استفاده جزئی از رنگ سفید، به ویژه در یقه و سرآستینها و در مواردی استفاده جزئی از رنگ طلایی، برای درج نام بازیکن و شماره پیراهن بودهاست.[۱۲]
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.